Wiadomości

• PL-DANE: Duże pozytywne zaskoczenie w danych o sprzedaży detalicznej – sprzedaż wzrosła bowiem w styczniu (w cenach stałych) o 4,8% r/r, prawie trzykrotnie szybciej niż zakładał konsensus. W szczegółach znajdziemy m.in. mocną sprzedaż samochodów, podbicie sprzedaży farmaceutyków i kosmetyków oraz zaskakujące przyspieszenie w sprzedaży dóbr trwałych. Więcej na temat tych danych napisaliśmy wczoraj w komentarzu.
• PL-DANE: Podaż pieniądza M3 wzrosła o 9,4% r/r, nieco powyżej konsensusu prognoz (9,2% r/r). W szczegółach odczytu nie widać znaczących zmian w stosunku do ostatnich trendów. Płynna podaż pieniądza od kilku miesięcy rośnie w niezmienionym tempie, sugerując brak znaczących zmian w preferencji płynności (nic dziwnego, biorąc pod uwagę poziom stóp procentowych). Dynamiki depozytów gospodarstw domowych pozostają podwyższone. Z kolei po stronie kredytowej znajdziemy dalsze hamowanie kredytów dla gospodarstw domowych (prawdopodobnie z uwagi na mniejszą produkcję kredytów hipotecznych) oraz umiarkowane (ale mimo wszystko najwyższe od dwóch lat) wzrosty kredytów korporacyjnych.
• PL-DŁUG: Na jutrzejszej aukcji Ministerstwo Finansów zaoferuje obligacje o łącznej wartości 6-9 mld zł. Oznacza to zawężenie planowanego przedziału podaży – w miesięcznym planie temu przetargowi przypisano przedział 5-10 mld zł.
• DE-DANE: Indeks Ifo nie zmienił się w lutym (85,2 pkt.), wbrew prognozom zakładającym niewielki wzrost (do 85,8 pkt.). Nastroje niemieckich przedsiębiorstw są więc w dalszym ciągu recesyjne, choć zapewne miękkie dane przeszacowują skalę problemów niemieckiej gospodarki – wg finalnych danych tamtejszy PKB spadł w IV kwartale o 0,2% kw/kw, co jest wartością znacznie wyższą od implikowanej przez wskaźniki koniunktury.

Komentarz rynkowy

• ZAGRANICA: Werdykt rynków na temat wyborów w Niemczech był umiarkowanie pozytywny (wzrost kursu euro i notowań indeksów giełdowych), ale nie był trwały. Na koniec dnia euro okazało się tylko minimalnie mocniejsze niż wynikało z piątkowego zamknięcia, stopy procentowe w euro nie zmieniły się, a te w dolarze lekko się obniżyły. Słowem – rynki czekają na nowe sygnały. Dzisiaj nie będzie ich zbyt wiele, bo w tym tygodniu kalendarz publikacji pęcznieje w miarę zbliżania się do weekendu. Dzisiejsze wydarzenia (wypowiedzi przedstawicieli Fed i EBC, pojedyncze dane z USA) nie są jeszcze takiego kalibru, aby poruszyć rynkami.
• POLSKA: 4,1350 – marsz EUR-PLN na południe był wczoraj kontynuowany i nie widać na razie dobrego powodu, aby miał on się zakończyć. Tym razem aprecjację złotego możemy skojarzyć z dwiema okolicznościami: pozytywnym zaskoczeniem w krajowych danych makro (sprzedaż detaliczna) i ożywieniem nadziei inwestorów na zawieszenie broni w Ukrainie (krokiem pośrednim ma być umowa USA-Ukraina w sprawie praw do zysków z wydobycia ukraińskich surowców mineralnych). W tle jest oczywiście również restrykcyjna polityka pieniężna w kraju. Poziomy EUR-PLN niewidziane od ośmiu lat skłaniają do zastanowienia się, kto ma jaki próg bólu. Dla części eksporterów ten próg już został przekroczony, choć skalę problemu pokażą nam dopiero nowe badania koniunktury NBP (poznamy je mniej więcej za 2 miesiące). NBP prawdopodobnie takiego progu nie ma – mocniejszy złoty z uwagi na swój dezinflacyjny charakter jest witany przez bank z otwartymi ramionami i trudno sobie obecnie wyobrazić interwencję motywowaną tylko kursem złotego. NBP nawet nie zaczął być zaniepokojony mocniejszym złotym. W najbliższych dniach zatem są spore szanse na kontynuację aprecjacji złotego. Rynek FI był wczoraj zdecydowanie nudniejszy od FX: stawki IRS praktycznie się nie zmieniły, podobnie jak rentowności średnio- i długoterminowych SPW. Największy ruch zanotowano na mocno wahliwym krótkim końcu krzywej obligacyjnej i nie będziemy przypisywać mu żadnego znaczenia lub interpretacji. Rynek na razie czeka na jutrzejszą aukcję SPW i większą zmienność na rynkach zagranicznych.

Kalendarz najważniejszych odczytów makroekonomicznych w bieżącym tygodniu znajduje się tutaj.