Na majowe dane z polskiego rynku pracy czekaliśmy z zainteresowaniem szczególnie w kontekście dynamiki wynagrodzeń, która cały czas zaskakuje swoją siłą. Do tego stopnia, że RPP uznała wysoką dynamikę płac jako główne zagrożenie dla perspektyw inflacyjnych opóźniające w czasie potencjalną dyskusję na temat łagodzenia polityki pieniężnej.

GUS właśnie podał, że przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w maju o 11,4% r/r wobec wzrostu o 11,3% r/r w kwietniu. Odczyt okazał się spójny z naszą prognozą (11,5%) i konsensusem (11,6%). Można powiedzieć, że w końcu odczyt płac nie zaskoczył rynku.

Dzisiejsze dane są potwierdzeniem zarysowywania się spadkowego trendu nominalnej dynamiki płac oraz przejściowego charakteru jej podwyższonego wzrostu w pierwszym kwartale roku. Z dużą pewnością można teraz powiedzieć, że mocne odczyty z początku roku były efektem wprowadzenia silnej podwyżki płacy minimalnej. Jednakże to dalej są wysokie poziomy, za wysokie dla RPP na myślenie o obniżkach stóp. Bieżące momentum płac spada, ale bardzo opornie. W dalszej perspektywie spodziewamy się, że trajektoria dynamiki płac pozostanie spadkowa i będzie nieco mniej wahliwa niż w ubiegłych miesiącach. Niemniej, zbieganie wskaźnika do niższych poziomów będzie nadal odbywać się w powolnym tempie. Mijający efekt spirali płacowo-cenowej (z którą mamy do czynienia od 2022 r.) będzie stopniowo ustępował miejsca rozbudzającemu się ożywieniu gospodarczemu podsycającemu presję płacową.

Źródło: GUS, Pekao Analizy

Wraz z utrzymującym się trendem spadkowym dynamiki wynagrodzeń i równocześnie stopniowo przyspieszającą inflacją (która już w lipcu przekroczy górny limit pasma odchyleń od celu NBP), wzrost realnych dochodów konsumenta lekko wyhamuje i pozostanie w tym procesie co najmniej do końca roku. Niemniej, wzrost realnych wynagrodzeń pozostanie dodatni i w bieżącym roku nie spadnie poniżej 6%. Średniorocznie powinien wynieść ponad 8%, przy prognozowanym przez nas nominalnym wzroście płac o 11,8% i inflacji na poziomie 3,4%. Na 2025 rok nadal spodziewamy się dynamiki wynagrodzeń w okolicach 8,5%, co uwzględniając naszą prognozę inflacyjną przełoży się na wzrost realnych płac o niecałe 4%. Płace realne powinny z czasem konwergować do realnego wzrostu produktywności w gospodarce (~4%).

Realna dynamika wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw (%r/r)

Źródło: GUS, Pekao Analizy

Z kolei bardzo mocno rozczarowało przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw, które spadło w maju o 0,5% r/r wobec spadku o 0,4% w kwietniu. Jest to wynik gorszy od oczekiwań rynkowych (0,4%). Ciekawszą liczbą obrazującą słabość tego odczytu jest spadek etatów o 11 tys. wobec poprzedzniego miesiąca. Pierwsze półrocze 2024 r. wygląda zatem podobnie słabo, a nawet nieznacznie gorzej, jak w roku ubiegłym. Nie jest to może bardzo zaskakujące, ponieważ okres dekoniunktury, z którego polska gospodarka obecnie wychodzi, z opóźnieniem oddziałuje na rynek pracy. Co jednak implikuje, że w dłuższej perspektywie spodziewamy się zobaczyć wzrost zatrudnienia w ujęciu absolutnym ze względu na poprawiającą się koniunkturę. Nasze optymistyczne oczekiwania co do rynku pracy wspierają zachowania przedsiębiorców, którzy zamiast zwalniać pracowników na większą skalę, chomikują zatrudnienie tnąc wymiar etatów. Oznacza to, że po pierwsze spodziewają się rychłej odbudowy koniunktury, a po drugie rynek pracy pozostaje na tyle „ciasny”, że powstrzymują się od zwolnień, by uniknąć późniejszych problemów z zatrudnianiem nowych pracowników. Szczególnie przy tak mocno ciążących im kosztach pracy.

Skumulowana zmiana przeciętnego zatrudnienia w sektorze przedsiębiorstw (styczeń = 0)

Źródło: GUS, Pekao Analizy