Przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w styczniu o 9,2% r/r wobec wzrostu o 9,8% r/r w grudniu. Odczyt okazał się spójny z konsensusem rynkowym (9,1%). Choć dynamika wynagrodzeń wyraźnie wyhamowała, interpretujemy styczniowy wynik jako mocny. Dlaczego? Głównie ze względu na ciążący płacom efekt wysokiej bazy sprzed roku. Przypomnijmy, że w 2024 roku mieliśmy do czynienia z bezprecedensowo wysoką podwyżką płacy minimalnej, która wyniosła niemal 22% r/r. Tym razem, w nowy rok weszliśmy z podwyżką o wyraźnie mniejszej skali, a mianowicie o niecałe 10% r/r. Obecnie płaca minimalna wynosi 4666 zł, czyli ponad 400 zł więcej niż przed rokiem. Tak znaczące wyhamowanie tempa wzrostu płacy minimalnej przekłada się potencjalnie nie tylko na proporcjonalnie niższą dynamikę płac osób otrzymujących wynagrodzenie minimalne, lecz również na brak wzmożonych oczekiwań płacowych generowanych przez wspomnianą podwyżkę, które obserwowaliśmy przed rokiem. Te efekty ciągnęły styczniowy odczyt mocno w dół, a mimo wszystko zobaczyliśmy odbicie momentum płac w okolice 9%, choć było ono wyraźnie słabsze niż przed rokiem. Oznacza to, że presja płacowa pozostaje silna, co jest sporą barierą dla spadku dynamiki wynagrodzeń na „normalne” przedpandemiczne poziomy (6-7% r/r) i może być zmartwieniem dla RPP w kontekście trwałego powrotu inflacji do celu.
Tempo wzrostu płac powinno pozostać poniżej 10% w najbliższych miesiącach, lecz będzie ono utrzymywać się w okolicach 9% bez szans na spektakularne spadki. Jednocześnie 7% będzie w bieżącym roku stanowić symboliczną granicę, poniżej której dynamika płac spadnie, ale jedynie raz lub dwa w ciągu całego roku. 

Momentum płac, % r/r SA  

Czyli ile wyniosłaby roczna dynamika płac, gdyby obecna dynamika miesięczna po odsezonowaniu trwała cały rok 

Źródło: GUS, Pekao Analizy 

Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw spadło w styczniu o 0,9% r/r wobec spadku o 0,6% w grudniu. Jest to wyraźnie negatywne zaskoczenie, gdyż konsensus spodziewał się spadku zatrudnienia o 0,7%. Według GUS liczba etatów wzrosła o jedyne 1,3 tys. etatów wobec poprzedzającego miesiąca. Skąd tak słaby wzrost przeciętnego zatrudnienia? Nie jest to bynajmniej oznaka nagłego załamania na krajowym rynku pracy, a jedynie charakterystyczne dla stycznia wahnięcie. Wynika ono z corocznej zmiany próby ankietowanych przez GUS firm z sektora przedsiębiorstw i jest w dużej mierze trudne do oszacowania a priori. Koreluje ono po części z poziomem aktywności gospodarczej w roku poprzedzającym oraz zmianami zatrudnienia w tym samym okresie. A ponieważ 2024 rok był dość słaby dla krajowego rynku pracy, to i styczniowy wynik jest jednym z najgorszych odczytów w ciągu ostatnich 20 lat. Jednocześnie jest on bardzo niskim punktem wyjściowym dla zatrudnienia w bieżącym roku, co uniemożliwi powrót do dodatnich dynamik rocznych.

Mimo wszystko, styczniowy odczyt analitycy muszą traktować jako szum informacyjny, gdyż nie wnosi on wielu informacji dotyczących obecnej kondycji krajowego rynku pracy, więc dopiero dane za luty dostarczą nam nowych wieści w tym temacie. Nie spodziewamy się jednak, by nastąpiła wyraźna poprawa stagnacyjnych tendencji obserwowanych w zatrudnieniu. Do tego konieczne jest zaistnienie bardziej sprzyjających warunków gospodarczych, a w szczególności wzmocnienia strony popytowej zarówno w kraju, jak i za granicą, na co będziemy musieli poczekać jeszcze co najmniej kilka miesięcy.
 

Styczniowa zmiana zatrudnienia w sektorze przedsiębiorstw (tys. etatów m/m)

Źródło: GUS, Pekao Analizy